Zainspirowały nas pytania Czytelniczki w komentarzu do artykułu „Jak optymizm i pesymizm wpływa na związek partnerski?”. Na początku odpowiem na pytanie skąd bierze się optymizm i pesymizm?
Z koncepcji rozważanych przez psychologów wyłania się następujący obraz. Dawno, dawno temu :) najważniejszy był dla człowieka instynkt życia, ponieważ wyznaczał on nasze zachowanie w chwili zagrożenia. Z czasem zaczął on ewoluować i z niego powstały m.in. optymizm i pesymizm jako strategie (mechanizmy) adaptacyjne. Obydwa pełnią więc ważną rolę w życiu człowieka – w jego motywacji do osiągania celów. Instynkt nadbudowany został optymizmem i pesymizmem oraz idącą z nimi możliwością wyboru – widzę przed sobą jakiś cel i to ode mnie zależy, czy działam lub nie działam w kierunku jego realizacji (Stach, 2006).
Optymizm i pesymizm składają się z dwóch elementów występujących łącznie:
1) wiary w pozytywną naturę świata (bądź negatywną)
2) i oczekiwania pozytywnych, pomyślnych wydarzeń (bądź negatywnych, niepomyślnych)
Możemy stworzyć z powyższego definicję optymizmu i pesymizmu:
Optymizm jest to postawa życiowa,
charakteryzująca się tendencją
do POZYTYWNEJ oceny świata
i oczekiwaniem POMYŚLNEJ przyszłości.
Pesymizm jest to postawa życiowa,
charakteryzująca się tendencją
do NEGATYWNEJ oceny świata
i oczekiwaniem NIEPOMYŚLNEJ przyszłości.
Na przykład:
Jeśli obecny świat jawi mi się jako wrogi, niebezpieczny, to trudno oczekiwać po mnie, że będę patrzył na jego przyszłość optymistycznie.
Jeśli postrzegam ludzi jako dobrych, to łatwiej jest mi optymistycznie patrzeć na to, co dzieje się wokół, nie wyolbrzymiam i nie przeceniam negatywnych aspektów, tylko je zauważam i dalej myślę, że „będzie dobrze” :)
Tomasz Kurzydłowski
PS. Przedstawiłem definicje optymizmu i pesymizmu oraz ich główne źródło, umiejscowione w naszej biologii. Ale są także inne przyczyny (źródła) bycia optymistą czy pesymistą.
Jak myślisz, co może być tymi przyczynami? Proszę, napisz w komentarzu.
Bardzo się cieszę że poruszyliście ten temat. Z moich obserwacji wynika że juz od dziecka kształtuje sie w nas postawa ukierunkowana na optymizm lub pesymizm, małe dzieci wydaja sie ufne, niczym sie nie przejmuja, ale w wieku juz kilku lat w przedszkolu, szkole jedne dzieci bardziej sie martwia stresuja, inne z kolei wiedza ze nastepnego dnia i tak zaświeci slonko ;-) Wydaje mi sie kształtuje nas wychowanie, otoczenie, rodzice, i nieodłaczne jest to poczuciu własnej wartości, im jestesmy pewniejsi siebie, tym bardziej wierzymy w siebie, w innych ludzi, w świat, w powodzenie sytuacji obecnej jak i przyszłości. Wydaje mi sie… Czytaj więcej »
Dziękuję za komentarz. BRAWO! Pięknie opisałas kolejne źródła optymizmu / pesymizmu!
> "Wydaje mi sie kształtuje nas wychowanie, otoczenie, rodzice, i nieodłaczne jest to poczuciu własnej wartości"
Zwróciłas też uwagę, że codzienne sytuacje mogą wpływac na przejawiany poziom optymizmu. Tak jest!
To jest bardzo ważne stwierdzenie! Wręcz KLUCZOWE dla naszych rozważań o optymiźmie.
Dlaczego?
Wkrótce o tym napiszę!
Tomasz
Kolejne przyczyny powstawania optymizmu wymieniłem w
Co kształtuje w nas optymistę i pesymistę?
Serdecznie pozdrawiam,
Tomasz
Myślę że za pesymizmen stoi : 1.wychowanie 2.geny 3. tacy się rodzimy , 4.różne traumatyczne przeżycia przez które nie potrafimy patrzeć pozytywnie w przyszłość i się zniecheciliśmy 5.niska samoocena że sobie nie poradzimy z danym problemem . 6. Depresje Nad tym można pracować jeśli ktoś jest pesymistą ,ma tendencję do smutku ,może wypracować w sobie nawyk optymizmu np poprzez terapię u psychoterapeuty i sport
I to jest takie cudowne, że OPTYMIZMU MOŻNA SIĘ NAUCZYĆ! :-)