Czytelniczka napisała: “Moim kompleksem jest wygląd fizyczny, głównie twarz, zęby, sposób mówienia ze względu na wadę wymowy. Przez to nie lubię wypowiadać się na forum, mam poczucie, że nic nie wiem, że na niczym się nie znam, nie jestem dość inteligentna…”
Ciało.
To ta nasza część, która natychmiast rzuca się w oczy.
To ta cześć, z którą mamy tendencję utożsamiać się w największym stopniu – to znaczy, często myślimy, że JA to właśnie moje ciało i nic więcej.
Dlatego jego stan i walory tak wielki mają wpływ na naszą samoocenę.
Rzadko zdarzają się osoby całkowicie i autentycznie zadowolone ze swojego wyglądu. Prawdopodobnie są to nawet nieliczne wyjątki. Z reguły wolelibyśmy coś w sobie zmienić, poprawić, udoskonalić.
W naszym wyglądzie może nam się nie podobać dosłownie wszystko. Od włosów na głowie, poprzez wszystkie części twarzy, sylwetkę, długość i kształt nóg, wzrost, owłosienie ciała – wszystko może stać się kompleksem, który obniża naszą samoocenę i zatruwa nam życie.
Najgorsze jest właśnie to, że kompleksy związane z wyglądem mogą wpływać na wiele obszarów naszego funkcjonowania – na naszą łatwość nawiązywania i podtrzymywania relacji z innymi ludźmi, na naszą aktywność seksualną, także na ambicję i wiarę w siebie na gruncie zawodowym.
Joanna Stelmach
PS. Czy ten temat Ciebie interesuje i mam nagrać kolejne wideo?
Jeśli tak, to napisz w komentarzu jaki problem chciałabyś rozwiązać?
Im więcej komentarzy, tym bardziej będę przekonana, że jest to temat, który chcecie aby został poruszony na Pięknej Miłości :)
Może znalazłyby się jakieś porady jak z wad zrobić zalety? Jak zaakceptować niedoskonałości?
Pozdrawiam wysoka może aż za wysoka Martyna:)
Martyno i pozostali Drodzy Czytelnicy.
Co należałoby zrobić aby pozbyć się kompleksów wymieniliśmy w podsumowaniu cyklu artykułów o ciele i atrakcyjności:
http://www.pieknamilosc.pl/pokonaj-kompleksy-i-poczuj-sie-dobrze-w-swoim-ciele-warsztat-internetowy/
A już na samym warsztacie przekazujemy w jaki sposób to zrobić. Między innymi jak z wad wydobyć zalety i jak zaakceptować niedokonałości. Jest to złożony proces, przez który przeprowadzamy Uczestników w szeregu ćwiczeń. Zapraszamy na warsztat!
To co Pani właśnie przedstawiła to niestety prawda.Tak trudno nam zaakceptować siebie samych.Szczęściarzami są Ci którzy uważają siebie za przynajmniej "akuratnych".Owszem są tacy co na lewo i prawo krzyczą jacy są mądrzy i piękni ale myślę, że to jeszcze większa "przykrywka" kompleksu.A jak sobie radzić jeśli osoba z którą jesteśmy w związku wciąż nas krytykuje i ocenia?.Wiem w idealnych parach to się nie zdarza ;)ale niestety takie pary zdarzają się sporadycznie.Jak bronić się przed uwagami typu"…o znowu przytyłaś.",jak ty się ubierasz", zrób coś z tymi włosami, mogłabyś dbać bardziej o siebie".I nie mówię tu o sytuacjach ekstremalnych kiedy kobieta po… Czytaj więcej »
Super,że podjęłaś ten temat.Bardzo bardzo ważny.Aktualnie w wieku 40 lat nie mogę się pogodzić z upływem czasu no i zmarszczkami , których wciąż przybywa.Wydaję się sobie taka stara i brzydka.Jak to zmienić?
O tak, kompleksy towarzyszyły mi od zawsze…wyrównałam zęby, zmieniłam okulary na szkła kontaktowe, powiększyłam biust – z 0 na 2 (jeden z moich partnerów uważał za zabawne docinki na temat mojego bezbiuścia a operację zrobiłam kilka lat później, to nie była łatwa decyzja) i schudłam. Po tym co napisałam można by pomyśleć, że wyglądałam potwornie…raczej tak nie było, po prostu nie umiałam być taka inna. I czuję się lepiej, choć stare kompleksy nadal są w postaci braku pewności siebie i porównywania się, w poczuciu zagrożenia to na pewno odczuwam to rzadziej i w mniejszym natężeniu.
Myśle, że kompleksy fizyczne mają głębsze podłoże często z dzieciństwa. Ich filarem jest nadmierny krytyk wewnetrzny, który niesprawiedliwie wyolbrzymia i zwaraca uwage na te defekty, które nie zawsze defektami są.
Temat jak dla mnie bardzo trafny! Wypatruję kontynuacji:)Jesli chodzi o moją sytuację; długo dbałam o swoją sylwetkę i dążyłam do atrakcyjnego wyglądu, głównie aby zawsze byc seksowna dla męża. Również liczyłam że i On w końcu zrobi to samo w drugą stronę. Podświadomie chciałam Go zawstydzić i pokazać, że ja się staram, to i On mógłby brać przykład. Bez efektu z Jego strony. Próbowałam w końcu troszkę insynuować, najdelikatniej jak potrafiłam podgadywać, jak również wymyślać i namawiać na rózne, wspólne zajęcia ruchowe. Następnie zrobiłam dłuższy okres nie zwracania uwagi na Jego brak aktywności i atrakcyjności fizycznej, również bez rezultatów z… Czytaj więcej »